1Եւ Յովնանը աղօթք արաւ իր Տէր Աստուծուն ձկան փորիցը. 2Եւ ասեց. աԻմ նեղութիւնիցը կանչեցի դէպի Տէրը, եւ նա ինձ պատասխանեց. Անդունդի փորիցը աղաղակեցի, եւ դու լսեցիր իմ ձայնը։ 3բԵւ դու ինձ գցեցիր անդունդը՝ ծովերի մէջ. Եւ հեղեղներն ինձ պաշարեցին. գքո բոլոր կոհակները եւ ալիքները անց էին կենում ինձ վերայով։ 4դԵւ ես ասեցի՝ Ես վռնտուած եմ քո աչքի առաջից, սակայն էլի պիտի նայեմ եքո սուրբ տաճարին։ 5զԻնձ շրջապատեցին ջրերը մինչեւ հոգիս, անդունդն ինձ պաշարել էր, կնիւն գլխիս փաթաթուեցաւ։ 6Ես սարերի հիմանց մօտն իջայ, երկիրն իր նիգերովը ետեւիս էր յաւիտեան. Բայց դու իմ կեանքը էհանեցիր կորուստիցը, ով իմ Տէր Աստուած։ 7Հոգիս ինձ վերայ նուաղելիս՝ յիշեցի Տիրոջը, եւ ըիմ աղօթքը քեզ մօտ հասաւ քո սուրբ տաճարը։ 8թՓուչ ունայնութիւնների նայողները իրանց լինելու ողորմութիւնը թողում են։
9Բայց ես ժօրհներգութեան ձայնով քեզ զոհ պիտի մատուցանեմ. Արած խոստմունքս պիտի կատարեմ. իփրկութիւնը Տիրոջն է։ 10Եւ Տէրը հրամայեց ձկանը. Եւ նա Յովնանին փսխեց ցամաքը։